Milletçe pek çok alanda histerik eğilimlerimiz var. Örnekleri sıralasak herhalde sayfa falan yetmez.
Bakın stada gittiniz, maç seyrediyorsunuz. Gol olduğunda yanınızdaki hiç tanımadığınız adama sarılıp birlikte zıplayan pek çok arkadaşımızı ben tanıyorum. Hatta bir kaçıyla tanışma fırsatım oldu, Yunanistan Türkiye milli maçında. Yalnız ortada gol olmaması bana biraz garip geldiydi.
Yada aynı maç ortamında deli saçması yorumlarına destek aramak için sağına soluna “öyle değil mi?” gibi bakan ve sonra muhabbete en kallavi noktasından başlayan dostları da pek sık görürüz.
Heyecan ve duygu işin içine girdimi asla tanış olmanıza gerek yok.
Otobüste yada uçakta seyahat ederken koltuk komşularımla muhabbet etmekten imtina etmişimdir hep. Sıkar beni. Özellikle tanışma kısımları tam bir cinnet anıdır. Cevaplarsınız hep soru olarak döner. Onun için genelde ya kulaklı CD çalar gibi şeyler bulundururum, Yahut gazete alır seyahat süresince okurum. Ama yandaki azimliyse ve “bu kadar da olur mu yahu” gibi girişlerle işe daldı mı planınız suya düşmüş olur ki ayvayı yediğiniz andır o.
Nitekim geçen hafta Antalya uçağında niyetsiz olduğumu ima etmeme rağmen saati sorarak muhabbete dalan abimiz Antalya’ya kadar Çin usulü muamelesine devam etti. Allah’tan yol çok uzun değildi de oradan yırttık.
Hani bunlara benzer, klasik sıcak ve komik alışkanlıklarımız vardır elbet. Bazen gülüyor, bezende ağlayan bir ifadeyle güler gibi yapıyoruz.
Bakın bu günlerde yine milletçe histerik bir yanımız nüksetti. Her yıl muntazaman yılın bu mevsiminde ortaya atılan ve sonra milletin nasıl bir birine düştüğünü seyretmek amacıyla geri çekilenler mi yapıyor, yoksa doğal bir tartışma mevsiminden mi kaynaklandığını anlayamadığım su eurovision meselesinin tartışmalarını yine heyecanlan takip ediyorum.
Yahu gülmeyin, bu mesele borsayı dün mahvetti. Milletimiz üçe bölünmüş durumda. Korkum iç savaş çıkmasından. Hani Irak misali, şarkıyı beğenenlerle beğenmeyenler diye ikiye bölünüp, biz hiçbir şeye karışmayız arkadaş diyen bana necilerle birlikte; üç cephe olup, Kızılay meydanında bir birine girecekler diye aklım çıkıyor.
Bana sorarsanız fikrimi söylerim. Ama malum piyasa karışık, ateşe körükle gitmeye gerek yok. Benim oturduğum muhit genelde hayırcılarla çevirili olduğundan beni etkilemişte olabilirler. O yüzden susmak en güzeli.
Gerçi bu ecnebi ahalisinin kulağının ayarı bozuktur. O saate kadar ayıkta kalmayacaklarından basarlar giderler oyu.
Yabancı memleketteki Türk ahali ise zaten milli mevzu olduğundan oraya Fatih Ürek’i çıkarsanız “vatanıma helal olsun” deyip telefonun başına geçeceğinden ben pek umutsuz değilim bu süper stardan.
Benim asıl korkum ciddi bir aydın kitlesinin bu uğurda tartışırken telef olması nedeniyle maazallah bu yaz tartışacağımız ve henüz mevsimi gelmeyen “boğaz köprüsü projesiyle, kurtuluş günlerinde temsilen ecnebi öldürülmeli mi, öldürülmemeli mi?” Tartışmalarına aydın kitle kalmama riski.
Aslında zaman zaman düşünmüyor değilim. Bu Eurovision acaba ülkemize kasdı olan dış güçlerin bir oyunumu? Öyleyse dikkat etmek lazım. Birlik ve bütünlük olacaksa, dışarıya mesaj vereceksek, benim adayım Hekim Oğlu türküsüdür.
Köşe Yazısı Hakkındaki Yorumlarınız
( Toplam 3 yorum
yapılmış )
Abi ne zaman ciddi konulara döneceksin. Kon tv deyklen daha basarılıydın. kanal a eh işte ama ciddi konularda fikir verirsen daha faydalı olur gibi geliyor bize... yanlısmıyım.
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
