Haberkonya

Üye Girişi | Üye Olmak İstiyorum

Konya
36 °C

Cuma,
19 Nisan 2024

:. Haberler

:. Gruplar

Hava

Söyleşiler

Yazarlar

	KORKULARIMIZDAN NE ZAMAN ARINACAĞIZ?
	Hakan Bahçeci ( hakanbahceci@mynet.com )

Yaşadıklarımız bir korku filminin, bir mafya dizisinin, bir polisiye macera romanının iyi bir hikâyesi olabilirdi. Bu topraklarda yaşanan tarihsel süreç hep ilgi ve alakayı üzerinde tutacaktır. Bu ilginin kendi üzerimize odaklandığını ne zaman hatırlasak hep bir korku duyuyoruz sanki.

Korku kontrol altına alındığı zaman insanın etkili kararlar almasına yardımcı olabilir. Ancak bizim sahip olduğumuz korkular bu cinsten değil. Beynimizde oluşturduğumuz imge ve simgelerin kendimizi esir edebilecek düzeyde olduklarına o kadar inanmışız ki, kendi özgürlüklerimizden vazgeçebilme uğruna bu korkuların canlı kalmasını sağlayabiliyoruz

Korkular daha çok kavga ortamlarında filiz veriyor. Ne yazıktır ki; bu kavga ortamları sayesinde içimizde yaşattığımız korku kaynağına saldırma, kızgınlığımızı deşifre etme imkânları oluşmuş oluyor.

Son gelişen olaylar ve önümüzdeki süreçte bunu sık olarak yaşayacağımız kanaatindeyim. Danıştay saldırısı sonrası saldırganın ifadelerinden ve tanıklardan anlaşıldığına göre saldırgan eylemi esnasında hiçbir şey söylememiş ve bağırmamıştır. Ancak olayın hemen akabinde kimi görgü tanıkları ki bunu kameralardan öğreniyoruz, failin bazı dini ifadelerle bağırarak bunu başörtüsü kararı için yaptığını haykırarak söylüyorlar. Bu durum karşısında hayrete düşmemek elde değil. Ancak zihniyette yaşanan korku olayın öyle gelişmesini ummakta olduğu için beklenen fırsatı yakalamış olmanın verdiği gazla neler söylenebiliyor? Böyle bir olayı yaşamamayı değil ilk düşünen eylemin gelmesini beklediği yerden geliyor hissine kapılmak ve bunun gereğini yapmak.

Başörtülü insanların bazı kesimlerde oluşturduğu korkuyu anlamak bazen içinden çıkılmaz bir durum alıyor. Başörtüsü takan bir hâkimin göbeği açık biri hakkında objektif karar veremeyeceği gibi bir yaklaşım bunun tersi olabileceği korkusu ile kemikleşiyor.

Korkuların kavga ortamlarında daha canlı kaldığını belirtmiştim. Kavgadan beslenen bir zihniyetle karşı karşıya kaldık uzun yıllardır. Baskıyı taze tutmanın en iyi yollarından biri olduğu içindi belki de. Kavga edilebilecek, karşı taraf hiçbir tepki vermese de sonuç oluşturabilecek en iyi rakip belki de dini hassasiyetleri olan kesimdi. Bunun farkında olan güçler her fırsatta bu payandayı kullanmaktan çekinmediler. Bu tam olarak korku ile açıklanamaz belki, bu durumu izah edecek birçok sosyal ve psikolojik tahlil yapılabilir. Ancak temel sorunun korkularımızı yenemediğimizden kaynaklandığı inancındayım.

Bu manzaranın daha vahimi korkunun kurum ve kuruluşlara sıçrama ihtimalidir. Kurumlar tüzel kişilikleri nedeni ile net davranmak durumunda kalabilirler. Kişisel zikzaklar çizmeleri pek mümkün olamamaktadır. İşte bu nedenle kurumların duygulardan ziyade ilke ve belgeleri vardır. Bu yazılı bütünler sayesinde karar verebilmektedir. Hal böyle olunca kişisel kaygı ve korkuların kurumlara hakim olmamasını dilemek en doğrusu olmalı.